اسطوره ای که شکست

تقصیر ما نیست این روزها اگر گاهی اشتباه میکنیم در مورد آدم ها

این روزها از ظاهر آدم ها تا باطنشان به اندازه یک دنیا نفاق فاصله است...

گاهی  از آنها در ذهنمان بت می سازیم و آدم ها را در نهایت خوبی و غایت حسن نیت می نگریم...

 اما وای به آن روزی که ابراهیم خدا برسد و بت ها را بشکند

و وای از آن روز که تمام آن چه به آن تکیه کرده بودیم فرو ریزد

با خودم فکر میکنم شاید حکمت حضور من در پروژه ای که هیچ ربطی به اهدافم نداشت همین بود

شکستن بتی که از "او" ساخته بودم

به جرئت میتوانم بگویم یکی از بدترین روزهای عمرم بود

و چه صدای مهیبی داشت فرریختن همه آنچه که از او در ذهنم ساخته بودم..

و من دانستم که در سینما هیچ استثنایی نیست حتی اگر ظاهرت داد مذهب سر دهد ولی سینما تو را به راهی خواهد برد که ناکجا آباد  هویت هاست.

از خدا ممنونم بابت اینکه به من فرصتی داد تا دوباره برگردم از بت پرستی به سوی خدا پرستی

و بفهمم که هیچکس اینقدر خوب نیست که نشان میدهد 

و بفهمم خدا همیشه حواسش به من هست

و هوایم را همیشه دارد.

خدایا دوست دارم...